Wat moet een NAH patiënt met Wmo? 

Minder AWBZ, meer gemeente

Als NAH patiënt krijgt u de komende jaren veel met uw gemeente te maken. Niet alleen omdat gemeenten straks verantwoordelijk worden voor een deel van de langdurige zorg. Maar ook omdat er een verschuiving plaats vindt: minder nadruk op zorg en meer aandacht voor welzijn.

Hebt u door uw NAH moeite om mee te doen in de samenleving? Ondervindt u problemen met zelfstandig wonen of uw huishouden voeren? Dan kunt u terecht bij het Wmo-loket in uw gemeente. De Wmo staat voor Wet maatschappelijke ondersteuning.
De Wmo heeft tot doel dat iedereen zoveel mogelijk mee kan doen in de samenleving. En dat iedereen zo lang mogelijk zelfstandig kan blijven wonen. Eind april 2013 presenteerde staatssecretaris Van Rijn (VWS) zijn plannen voor de langdurige zorg. Hij wil dat de zorg betaalbaar blijft. En dat mensen meer mogelijkheden krijgen om de regie over hun eigen leven te voeren, ook als ze chronisch ziek zijn en ondersteuning nodig hebben.

Om dat te bereiken moet de zorg hervormd worden. In de plannen van de staatssecretaris krijgen gemeenten een veel belangrijker rol. Mensen die, bijvoorbeeld als NAH patiënt, beperkt kunnen participeren, kunnen bij de gemeente terecht voor advies, informatie en ondersteuning.
Maar de staatssecretaris wil dat u eerst zelf of met de mensen om u heen (familie, vrienden, buren) een oplossing probeert te vinden voor uw behoefte aan ondersteuning. Dit heet het benutten van de eigen kracht. Alleen als dat niet lukt, kunt u een beroep doen op de gemeente.

Keukentafelgesprek
Het Wmo-loket geeft informatie en advies en denkt mee over wat u kunt doen in uw situatie. Via het Wmo-loket maakt u een afspraak met een Wmo-consulent. Met deze consulent bespreekt u wat uw situatie is en wat uw behoefte aan ondersteuning is. En wat u of anderen hier aan kunnen doen. Dit gesprek – het keukentafelgesprek – wordt gehouden in een rustige en veilige omgeving, bijvoorbeeld bij u thuis.

Het keukentafelgesprek is bedoeld om uit te vinden waar iemand echt tegen aan loopt. Door dóór te vragen naar wat iemand zelf wil - op alle levensterreinen - wordt de totale mens achter de kwaal zichtbaar.
Het is verstandig om u voor u met de Wmo-consulent in gesprek gaat, goed voor te bereiden. Vragen die in het gesprek aan de orde komen zijn bijvoorbeeld: Waar hebt u moeite mee? Wat zijn de dingen die u nodig heeft? En hoe zou dit opgelost kunnen worden? Wat zou u willen? Meedoen in de samenleving, zelfstandig reizen, vrijwilligerswerk, een hobby uitoefenen waar u niet meer aan toekomt, hulp in de huishouding? Een goede voorbereiding helpt bij het gesprek.

Geen ziektebeelden
Voor medische vragen moet u bij uw huisarts of specialist zijn. Voor meedoen in de samenleving en voor zelfstandig blijven wonen, gaat u naar de Wmo-consulent. De Wmo-consulent is niet geïnteresseerd in uw ziektegeschiedenis. U bent meer dan uw ziekte. De consulent kijkt vooral naar de gevolgen van uw NAH: Wat betekent deze in uw leven? Waar hebt u last van als u mee wilt doen in de samenleving? Tegen welke belemmeringen loopt u aan? Wat betekent het voor uw naasten (mantelzorgers)? Niet het ziektebeeld is leidend, maar de beperkingen die uw ziekte met zich mee brengt en de oplossingen die de beperkingen kunnen verminderen. Geen enkel persoon is hetzelfde, dus u kijkt samen met de consulent wat in uw situatie een passende oplossing is.

De Wmo-consulent gaat samen met u op zoek naar de vraag achter de vraag. Een voorbeeld: een man met een NAH voelt zich meer en meer geïsoleerd. Hij vraagt bij het Wmo-loket een scootmobiel omdat hij maar een beperkte energie heeft. Wat hij eigenlijk wil zeggen is: ik heb behoefte aan meer contact. Is een scootmobiel dan de meest geschikte oplossing? Misschien is een regelmatig bezoek van een vrijwilliger of het lid worden van een hobbyclub wel beter.

Iedereen is anders
Ieder mens is anders. Iedereen verkeert in andere omstandigheden en heeft persoonlijke behoeften en doelen. Net als de ene NAH verschilt van de andere, en er niet één medicijn een oplossing is voor alle kwalen, zijn ook de Wmo-oplossingen, oplossingen op maat. In het gesprek zal de Wmo-consulent daarom vragen wat u nodig hebt aan ondersteuning om mee te kunnen doen in de samenleving en om uw huishouding te doen. Wat hebt u nodig om zo lang mogelijk zelfstandig te kunnen blijven wonen? En wie zou daar eventueel bij kunnen helpen?

De Wmo-consulent bespreekt met u:

__  Waar loopt u tegen aan? Wat wilt u wat nu niet lukt of wat lastig gaat?

__  Wat kan ik zelf?

__  Waar kan familie, mantelzorgers mij bij helpen?

__  Wat kan de omgeving, de buurt, een vrijwilliger voor mij doen?

__  Zijn er voorzieningen in de wijk of stad die soelaas bieden?

__  Heb ik professionele hulp of een individuele voorziening nodig, zoals hulp in het huishouden of een vervoersvoorziening?

__  Wat heeft mijn mantelzorger nodig om te kunnen blijven helpen?

Doe het niet alleen
Wilt u het gesprek niet alleen voeren, dan kunt u altijd iemand meenemen. Ook de voorbereiding hoeft u niet te doen. Een familielid of een goede kennis kan u helpen. En uw patiëntenvereniging kan mogelijk ook een rol spelen. Als u zelf geen oplossing weet, is dit geen probleem. U kunt dit tijdens het keukentafelgesprek samen met de Wmo-consulent bespreken.

Petra van der Horst
Programmamanager Aandacht voor iedereen

Verder lezen                                   
Programma Aandacht voor iedereen is opgezet om leden van Wmo-raden en belangenbehartigers te informeren over de decentralisatie van de AWBZ-begeleid en hen te adviseren over hun rol daarbij. Daarnaast monitort het programma de gevolgen van deze veranderingen voor cliënten en mantelzorgers.
Programma Aandacht voor iedereen heeft een handige brochure gemaakt die u helpt om een beeld te krijgen van uw persoonlijke situatie. Bij ieder onderwerp staan ook vragen om na te denken over mogelijke oplossingen. 

• http://www.programmavcp.nl/component/option,com_docman/Itemid,172/gid,573/task,doc_download/
• http://www.programmavcp.nl/component/option,com_docman/Itemid,172/gid,574/task,doc_download/

Citaten

‘Denken in oplossingen in plaats van voorzieningen’

‘De mens achter de kwaal moet zichtbaar worden’

‘Bij ondersteuning wordt er eerst gekeken naar het benutten van eigen kracht’