Onder narcose

Donderdag 6 december 2018. Geplaatst onder: Cavernoom in de hersenstam, Hersenbloeding door Ellen Hilberts

De rit naar het ziekenhuis was anders. Overal denk je twee keer over na als je weet dat je leven in één keer anders kan zijn.

Aangekomen in het ziekenhuis werd ik door iemand van afdeling D5 opgehaald. Dit zou na de operatie en eventuele Intensive Care/High of Medium Care, mijn logeeradres worden. De afdeling was niet heel uitnodigend. Er waren strenge regels wat betreft hygiëne en bezoektijden en toen ik de afdeling opliep, hoorde ik iemand oorverdovend schreeuwen. Later bleek dat deze persoon absoluut geen pijn had, maar door een verstandelijke beperking zo zijn emoties uitte. Geen probleem, zo lang je maar weet wat de oorzaak is.

Ik kreeg een intakegesprek met de Physician Assistant. Hij noemde zichzelf de matroos van de kapitein op het schip, de neurochirurg. Hij vroeg mij uitgebreid te vertellen waarvoor ik kwam, ik kreeg nog wat afspraken voor die dag in mijn agenda erbij en vertelde dat alle documenten vanuit Libra in goede orde waren ontvangen. Ik moest nogmaals gaan bloedprikken (hollakiedee) en de chirurg zou nog eens langskomen. Dit alles moest na de geplande MRI-scan zodat de chirurg een up to date foto had van mijn brein. Ook werd mijn medicatiegebruik besproken zodat ze alles uit de apotheek konden halen. Voordat ik de afdeling eindelijk had verlaten voor het bloedprikken, was ik al drie keer teruggeroepen voor wat anders. Ik kon ook al direct middageten op de afdeling, alles was geregeld.

Lees verder op Hersenstichting.nl.