Columns Hans van Dam

LOTGENOTENCONTACT – VARIATIES IN BETEKENIS EN BELANG

De ander
De Dijk zong het vaak: Niemand kan het alleen. Dat geldt voor iedereen een leven lang. Wij hebben de ander nodig. Hoezeer die ander ons soms ook in de weg kan zitten. Een leven zonder anderen is onleefbaar. 

In voor- en tegenspoed
Dit geldt temeer als het leven tegenzit of ons voorgoed in ander vaarwater brengt. Dat laatste gebeurt bij NAH. De gevolgen betreffen altijd aspecten van ons denken en emotionele leven. Menigeen is zichzelf tot onaangename verrassing. En dan zijn er de mensen met wie je leeft. Ook zij hebben met veranderingen te maken. Met wie ze door het leven gaan, is anders geworden. Soms weinig, soms ingrijpend. Maar anders is het leven met NAH altijd.

Van herkenning naar erkenning
Deze werkelijkheid onder ogen zien, kan een grote opgave zijn. Gespecialiseerde begeleiding kan hierin tot belangrijke steun zijn. Maar hiernaast blijft het veranderde leven dat steeds weer voor vragen stelt. Lotgenotencontact kan hierin erg belangrijk zijn. Onderling hebben mensen soms aan een half woord genoeg om te worden begrepen. Ieders leven is anders, maar er zijn ook gemeenschappelijke vragen. Die komen in bijeenkomsten vaak aan de orde. Naast feitelijke informatie over NAH. 

Niet voor iedereen
Ervaring leert ook dat lotgenotencontact niet voor iedereen goed is. Wat de een helpt, hoeft de ander niet te helpen. Een aantal mensen leeft van nature zo op zichzelf, dat hij of zij zich in een groep niet thuis voelt. Voor anderen is het samenkomen met lotgenoten te belastend. Ze kunnen het leedverhaal van de ander er niet bij hebben, of de ervaringen van anderen zijn te confronterend voor zichzelf. Dit geldt zowel voor mensen met NAH als hun naasten.