Slechter zicht door hersenletsel

Gelezen op: https://mijnlevenmethersenletsel.nl/

Jarenlang kon ik mijn vinger er niet op leggen wat het was, maar het voelde altijd of mijn ogen ‘niet lekker zaten’. Alsof ik ze de hele tijd op hun plek zou willen duwen of zo. Ik dacht altijd dat dat gewoon kwam, omdat mijn gezicht flink onder handen was genomen tijdens de operatie na mijn ongeluk. Alsof het wat scheef was gaan staan. Onlangs leerde ik hoe het kwam. Ik had een afspraak bij een hoogstaande optometrist in Amerika. En dit gaf veel duidelijkheid.

Het was een dokter die samenwerkte met de therapie die ik daar volgde voor mijn hersenletsel. Die man wist binnen een uur precies wat er misging met mijn ogen en waardoor dat kwam. Het kwartje viel direct. Wat hij zei was precies wat ik al die jaren voelde. Door het opgelopen hersenletsel werken mijn ogen niet meer goed samen. Gelukkig is er wat aan te doen.

Klachten

Naast het gevoel dat mijn ogen niet lekker in mijn bol stonden, viel het me ook op dat mijn zicht niet meer helder was. Een beetje een waterige waas voor mijn ogen en eigenlijk geen scherpe lijnen meer zien. Nu was mijn zicht vroeger al niet 100%, maar mijn verziendheid was zó gering dat het geen bril nodig had. Na die klap tegen de boom was het heel anders. Niet gek natuurlijk nadat ik zo hard met mijn gezicht tegen een boom knal. Geen enkel beeld voelde meer hetzelfde. De oogarts in het ziekenhuis deed dan ook vele onderzoeken verspreid over een periode van de 2 jaar dat ik onder controle was. De uitslag daar en bij de opticien: verziend met een afwijking van -0.75 en -.1.00. Nou, dat viel best mee. Maar na een tijdje een bril te dragen, merkte ik altijd dat het niet de verlichting bracht die ik verwachtte. Met als gevolg, dat ik de bril steeds minder vaak ging dragen. Ik leerde mezelf onbewust wennen aan het níet dragen van een bril. En dat ging best goed. Ik merkte niet de beperking en gevolgen van mijn slechte ogen doordat ik er aan gewend was dat ik blijkbaar alles dubbel zag.

Dergelijke klachten worden zelfs nog weleens aangevuld met een scheve horizon. Dat wil zeggen dat de horizon in je hoofd niet meer helemaal waterpas is, waardoor je in de praktijk je hoofd altijd schuin houdt om het beeld recht te zetten. *

Optometrist

In Amerika hoorde ik voor het eerst over optometrie. Ik dacht altijd dat een oogarts in combinatie met een opticien alle problemen wel naar boven kon halen. Maar een optometrist kan nog veel meer dan dat. Optometrie is de wetenschap waarbij door metingen de gezondheid en afwijking van je ogen geconstateerd kan worden. Het verschil tussen een optometrist en een opticien is dan ook dat een opticien gezichtsscherpte en brilsterkte meet, en een optometrist kijkt naar de gezondheid van je ogen en hoe ze samenwerken. Een neurooptomotrist heeft zich gespecialiseerd in de verwerking van beelden naar de hersenen. Een totaal ander vakgebied dus eigenlijk. Hier was ik nooit op gewezen en was ik zelf tot voor kort dan ook nooit tegengekomen.

Na de metingen in Amerika werd ineens duidelijk voor me waar het misging met mijn ogen. Door het ongeluk werken mijn ogen niet meer goed samen. Focus ver weg ging niet scherp, dichtbij ook niet ; Mijn ene oog volgt een bewegend voorwerp soepel waar het andere oog hapert; en m’n ene oog staat stabiel en het andere oog wiebelt continue. Je weet wel, net als zo’n poppetje wat je op je dashboard zet. Het gevolg van deze slechte samenwerking is dat ik continu aan het scherpstellen ben. Geen enkel beeld was automatisch scherp. Alsof ik een cameralens ben op handmatige afstelling. Je kan je voorstellen hoe vermoeiend dat is voor je hoofd, om continue te moeten focussen en corrigeren. Extra bijkomstigheid hierin, is dat mijn ademhaling niet lekker loopt. Door de altijd extra te moeten focussen houd ik vaak mijn adem in om iets scherper te zien.

Naast het probleem van scherpstellen, is ook mijn gezichtsveld vele malen kleiner dan gebruikelijk. Hierdoor neem ik ook kleuren veel minder snel waar, waardoor het sinds een jaar of 2 lijkt, alsof ik kleurenblind begin te worden.

Dit is allemaal versterkt in de laatste 9 jaar, omdat we dit destijds volledig gemist hebben. Of omdat het simpelweg nog niet bekend is dat hersenletsel dit vaak als gevolg kan hebben.  

Therapie

Gelukkig heb ik, aan de hand van de juiste meting van mijn ogen, nu een bril met de juiste glazen. Want het ging niet zozeer om de sterkte van mijn bril, maar juist om de cilinders van mijn ogen. Sindsdien is kijken veel normaler.

Onlangs startte ik ook mijn traject bij een optometrist in Nederland. De metingen hier wezen precies hetzelfde uit als dat er in Amerika destijds gemeten was. Met als verschil, dat door de gevolgde therapie bij Cognitive fx, de verwerking van beelden door mijn hersenen al vele malen beter was. Wat al een zekere rust gaf. Maar de gezondheid van mijn ogen verbeteren is een heel ander verhaal.

Waar ik veel geluk bij heb gehad, is dat ik niet hele dagen achter een pc zat, of een andere activiteit deed waarbij ik continue mijn zicht op dichtbij moest focussen. Doordat ik heel veel buiten geleefd heb, hebben mijn ogen veel de focus gehad op ver weg kijken. Was dit niet het geval geweest, zou het probleem nu wellicht niet meer op te lossen zijn geweest.

De verschillende activiteiten die ik voor het traject moet doen, zorgen er nu al voor dat mijn oogspieren sterker zijn. Ik moet nog steeds focussen, maar het gaat automatischer en is dus aanzienlijk minder vermoeiend.

Naast de krachttraining voor mijn ogen, doe ik ook dagelijks syntonics. Dat is een lichttherapie waardoor mijn gezichtsveld vergroot, waardoor ik mijn omgeving veel beter waarneem. En onlangs is uit meting gebleven dat dit al vele malen beter gaat! Een vaak dronken gevoel (of alsof je op een wilde zee zit met een boot) als gevolg. Heel bijzonder dit te ervaren. Maar dat is een goed teken, want dat betekent dat mijn zicht verandert.

Leerschool

De laatste 8 maanden zijn een enorme leerschool geweest voor me, wat betreft mijn hersenletsel en mijn visuele problematiek. Ik leerde meer dan de 8,5 jaar daarvoor. Ik wil dit daarom graag met jullie delen, want wellicht is het ook voor jullie iets om te onderzoeken.

Heb je ook het gevoel dat je ogen niet lekker meewerken, zou ik absoluut een intake adviseren bij een optometrist, Komt het door hersenletsel? Dan is het goed om te kijken of er een neuro-optometrist bij je in de buurt zit, met kennis op het neurologische vlak. Laat je maar eens informeren over de meer technische kant van dit aspect door een specialist.

Links

Wil je je thuis al wat meer verdiepen hierin? Lees dan ook maar eens deze links:

What is neuro-optometric rehabilitation?

What is photo-syntonics?

* Post Trauma Vision Syndro